Η Ίμερα βρίστεται ογδόντα περίπου χιλιόμετρα από την Τραπεζούντα και τριάντα από την Αργυρούπολη.

Η γλώσσα της Ίμερας όπως και της Κρώμνης ήταν η πιο καθαρή αρχαιοπρεπής διάλεκτος του Πόντου.

Οι κάτοικοί της ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

Αρκετοί Έλληνες από την Ίμερα είχαν μεταναστεύσει στη Ρωσία, κυρίως μετά το ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878, και σε διάφορους οικισμούς που είχαν ιδρύσει οι Έλληνες του Πόντου,σε διάφορα σημεία της Ανατολίας.

Στην Ίμερα λειτουργούσε από το 1870 κεντρική σχολή, η οποία θεωρούνταν ένα από τα πιο σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της Χαλδίας, ενώ λειτούργησε και ο σύλλογος «Αδαμάντιος Κοραής».

Η Ίμερα είχε πλήρες τετρατάξιο δημοτικό ελληνικό σχολείο.

Οι Ιμεραίοι, μετά την καταστροφή, εγκαταστάθηκαν στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης , στη Νεάπολη Κοζάνης , στη Νέα Ίμερα Ξάνθης, στον Κεχρόκαμπο Καβάλας, στην Κορομηλιά Καστοριάς, μέσα στην Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά, την Αθήνα και αλλού.