Η πόλη Τρίπολη βρίσκεται κοντά στις εκβολές του ποταμού Χαρσιώτου (Harşit), 77 χλμ. δυτικά της Τραπεζούντας και 54 χλμ. ανατολικά της Κερασούντας.

Στα πρώτα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας στην Τρίπολη οι κάτοικοι ήταν αποκλειστικά χριστιανοί ορθόδοξοι.

Από το 1910 έως το 1912 αρκετοί ορθόδοξοι εγκατέλειψαν την Τρίπολη για οικονομικούς λόγους με προορισμό τη Ρωσία. Στα τελευταία χρόνια της ορθόδοξης παρουσίας, στην πόλη κατοικούσαν περίπου 2.500 ορθόδοξοι.

Στις αρχές του 20ού αιώνα στην Τρίπολη, που διοικητικά υπαγόταν στην Τραπεζούντα, κατοικούσαν –κατά τον Σ. Ιωαννίδη– 200 ελληνικές οικογένειες. Η πόλη είχε περίπου 12.000 κατοίκους, Έλληνες, Οθωμανούς και Αρμένιους, και ο ελληνικός πληθυσμός αντιστοιχούσε περίπου στο 30%.

Οι χριστιανοί κάτοικοι της Τρίπολης μιλούσαν την ποντιακή. Τα ποντιακά της Τρίπολης έμοιαζαν με αυτά της Αργυρούπολης, αλλά διέφεραν από εκείνα της Κερασούντας.

Στην Τρίπολη δεν υπήρχε κάποιος δρόμος που να συνδέει την πόλη με το εσωτερικό τμήμα της Μικράς Ασίας. Υπήρχε πρόσβαση μόνο από τη θάλασσα.

Μέχρι το 1820 οι μεταφορές γίνονταν με καΐκια, τα οποία έκαναν διαδρομές προς και από τις άλλες παραλιακές πόλεις του Πόντου. Με αυτά μετέφεραν τα περισσότερα προϊόντα τους, εξαγωγικά και εισαγωγικά.

Οι σημαντικότερες εμπορικές συναλλαγές και ο εφοδιασμός της Τρίπολης με είδη γενικού εμπορίου γίνονταν από την Τραπεζούντα και περισσότερο από την Κερασούντα. Τα κύρια προϊόντα τα προμήθευε η Ρωσία: αλεύρι, ζάχαρη, πετρέλαιο.

Η καλλιέργεια της κάναβης απέδιδε αξιόλογα εισοδήματα στους κατοίκους της Τρίπολης. Από αυτήν έφτιαχναν σκοινιά, υφάσματα και χρησιμοποιούσαν τους σπόρους της στο φαγητό. Η υφαντουργία με βάση την κάνναβη ήταν διαδεδομένη, αφού μέχρι τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο όλοι οι κάτοικοι φορούσαν αυτό το είδος ρούχων.

Από τα δημητριακά ευδοκιμούσε μόνο το καλαμπόκι.

Επίσης υπήρχε παραγωγή σε φασόλια, ρύζι, καρύδια και μαύρα λάχανα. Τα αμπέλια τους ήταν γνωστά, όπως επίσης και το κρασί τους, το οποίο εξαγόταν.

Περί τα μέσα του 19ου αιώνα το σημαντικότερο εξαγωγικό προϊόν της Τρίπολης ήταν το μπρούσκο κρασί.

Την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 1916,η καμπάνα στην εκκλησία του Αρχιστράτηγου Μιχαήλ στην Τρίπολη, χτυπά όπως συνήθως. Μόνο που αυτή τη φορά, αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, οι Τριπολίτες φορτώνουν όσα υπάρχοντα μπορούν να κουβαλήσουν, και όλοι, ανάμεσά τους γυναικόπαιδα, ηλικιωμένοι και άρρωστοι, ξεκινούν για μια πορεία προς το άγνωστο.

Ήδη από τις αρχές του μήνα ο καϊμακάμης είχε ειδοποιήσει τους πρόκριτους ότι η Τρίπολη πρέπει να εκκενωθεί από τον ελληνικό πληθυσμό της.

Ένα χρόνο πριν, το 1915, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, είχαν εξοντωθεί όλοι οι Αρμένιοι της πόλης. Τον Ιούλιο του 1916 οι Ρώσοι, που ήταν στρατοπεδευμένοι για 16 μήνες στα περίχωρά της, την βομβάρδισαν.